Βαδίζει ανάμεσά τους,

θαυμάζει την αόρατη ορμή και τη θλίψη τους.

Χρόνια άλαλος

κοιτάζοντας τις αγέρωχες μορφές των αοιδών,

αφουγγραζόμενος τους επαίνους των αρχόντων,

απ’ τη ζωή των άλλων μακριά,

με εικόνες έτοιμες και ανέξοδες ζώντας,

σώπαινε.

(Αυλητής, Α, σ.8)