Τα πρόσωπα (σελ. 20). Το σκηνικό της προφητείας. Εστίαση στα πρόσωπα που πάσχουν. Βρίσκονται μέσα σε μεταφυσική αγωνία και ένταση, αναζητώντας τη λύτρωση από τα σημάδια της επερχόμενης συμφοράς. Από τα πρόσωπα, άλλα προσηλώνονται αμετανόητα στο τελετουργικό που έχει στηθεί και άλλα ήδη πάσχουν. Ο ποιητής προσπαθεί να τα προστατέψει. Μάταια όμως. Προχωρά στην εξήγηση των οιωνών.

Σελ.20: «χρυσοκέντητα παγώνια»: σύμβολα αθανασίας στη βυζαντινή εικονογραφία.

Σελ. 21:  μελλοθανάτων αντί μελοθανάτων (παρόραμα)

Οιωνοσκοπία θυσιασμένων πτηνών (σελ. 21). Η σφαγή των πτηνών από τον ποιητή μπροστά στο επίμονο πλήθος που περιμένει κι ελπίζει μάταια και σε μια ελπιδοφόρο ερμηνεία των σημείων.

Σελ. 22: «ινιακά τείχη»: το ινιακό οστό βρισκεται στο πίσω μέρος του κρανίου.

Άδοξη παραμυθία (σελ. 22). «Παραμυθία»: παρηγοριά (από το ρήμα: παραμυθέομαι-οῦμαι: παρηγορώ). Εκφράζεται η απογοήτευση από την αδυναμία του ποιητή να ανατρέψει, με την προφητεία, την πτώση της πολιτείας του. Ο κύκλος του παρελθόντος κλείνει και γίνεται η επάνοδος στο παρόν της καταστροφής. Το νήμα του χρόνου συνδέεται με το «καραβάνι» των αιχμαλώτων της Παρόδου που ετοιμάζεται για τη μαρτυρική του πορεία.