Εμείς, οι τωρινοί γραφείς διορισμένοι – με μισθό – στα λιμάνια του Πτολεμαίου, νηολογούμε – ξανά και ξανά – με καθαρή γραφή ελληνική τα απεχθή φαντάσματα των βυθών.
Θαυμάζουμε τη δύναμη των πεθαμένων, με οίνο άκρατο όταν ξεπλένουμε τα οστά τους από το αλάτι. Πριν, όμως, ανάψει η πυρά της θλίψης για όλους αυτούς τους Εσταυρωμένους οι Σταυροί Τους από των εύδρομων τριήρων τα ξύλα σαπισμένα και νωπά αραδιάζονται σε σωρό. Για να καούν;
Κάθε Μεγάλη Παρασκευή ανάμεσά τους ψάχνουμε τα ερετμά ή κάποια κομμάτια τους σκληρά για να κωπηλατήσουν – εδώ, τώρα – στο παρόν μας, δηλαδή, οι άγουροι δικοί μας νέοι – όπως οι κελευστές τους νεύουν -.
Η ποιητική αφήγηση δομείται εξελικτικά σε πέντε ενότητες:
Α’. Μνημοσύνη
Β’. Θύτης Πτηνών
Γ’. Ευθυτενείς Άγγελοι Θαλυκροί
Δ’. Άσματα Των Ανέμων
Ε’. Γεωδαίτες Εικονόδουλοι
Για την διεισδυτικότερη μελέτη των ενοτήτων και, κυρίως, για τη διευκόλυνση της «συνομιλίας» του αναγνώστη με το ποιητικό κείμενο προτείνονται κάποια ερμηνευτικά κλειδιά, και παρουσιάζονται τα λογοτεχνικά ή άλλα διακείμενα που αξιοποιήθηκαν στη σύνθεση. Ο αναγνώστης μπορεί να τα συμβουλεύεται, χωρίς φυσικά να θεωρήσει ότι αποτελούν «θέσφατα» ερμηνείας, ανατρέχοντας στην ξεχωριστή σελίδα κάθε ενότητας παράλληλα με την ανάγνωση του κειμένου.