Οι παλιοί φίλοι, μάλλον απόμακροι πια,

αυτοί που,  ανορθόγραφοι και δυσγραφικοί μεσήλικες,

της ασήμαντης ζωής τους διώκτες

έγιναν,

προφητεύουν – με στόμφο περίσσιο – το κακό μας.

Ταξίδεψαν πολύ,

σπατάλησαν τρόφιμα και νερό χωρίς φειδώ

αδειάζοντας όποιο αμπάρι δικού τους ή νοικιασμένου καραβιού.

Στο ολότελο σκότος ακούω να μιλούν

για ανύπαρκτα ναυάγια

για δήθεν χαμένες στιγμές

για τις τιμωρίες όσων ατίμων εμπόδισαν

την ευτυχία του κόσμου τούτου από κτίσεως.

Τέλος,

μετά το βουλιμικό τους κορεσμό, προσεύχονται

οιωνοσκοπώντας τα ξεράσματά τους.

27.V.2015