Σαπισμένοι οι τροχοί των ξύλινων αρμάτων μας,
υποταγμένη ύλη στην αλμύρα πάνθεων κυμάτων’
δεν δύνανται να φέρουν κανέναν ένδοξο αναβάτη
δεν δύνανται να στηρίξουν καμιά έφοδο την ώρα της μάχης.
Περήφανοι διαβαίναμε τον τρωικό κάμπο
ειρωνικά χαμογελώντας στα παραμιλητά των ταπεινωμένων
σκυλεύοντας με λύσσα τις ωραίες πανοπλίες τους.
Ο χαλκός, οξειδωμένος απ’ τα χρόνια λιὠνει τώρα μαζί με τη σάρκα των φρουρών μας
Αυτοί, φύλακες πιστοί, υπομένουν με ήρεμη αγωνία στ’ακρογυάλι τη σιγή
όταν ακούγεται το σιωπητήριο του θανάτου.